22 Temmuz 2016 Cuma

BİRAZ KONUŞALIM MI ?




Herkese tekrar merhaba ! Yazmayalı epey bir zaman oldu malumunuz pek tatsız olaylar yaşadık hep beraber. Umarım herkes iyidir :( 

15 Temmuz tatilimizin son günüydü. Milano'daydık. Gün her şeye rağmen süper başlamıştı. Zira İtalya'ya geçmeden 2 gün önce de Nice'de korkunç bir kıyım yaşanmıştı ve kıl payı kurtardık diyebilirim. Her akşam gezdiğimiz dolaştığımız o sahil yolunda yaşanan olay çok çok caniceydi, hala inanamıyorum.. Dediğim gibi tüm can sıkıcı olaylara rağmen güzel bir gündü. Gezdik, dolaştık, yemek yedik.. Akşam oldu odamıza döndük. Yavaş yavaş valizimizi toparlamaya başladık. Sonra annemden bir mesaj geldi. "Bir şeyler oluyor.. F-16 lar uçuyor, her tarafta tanklar" diye. İlk başta algılayamadık, pek inanmak istemedik. Sonra hemen TV'yi açtık. Durum sizin de bildiğiniz gibi.. Ardından TRT'de Tijen Karaş çıktı. Ve herkes gibi bizde inanılmaz bir paniğe kapıldık, anlatamam.. Bir yandan ağlıyorum, bir yandan kafamda milyon tane şey.. Sanki ölümün kıyısına gelmişim gibi. Ya hiç dönemezsem.. Annelerimiz babalarımız orada, ya onlara bir şey olursa.. Sayısız şey uçuşuyor kafamın içinde, müthiş bir uğultu. Her şey bitti mi şimdi diyorum. Evren'e sarılıyorum. Nolcak şimdi ? diyorum beni sakinleştirme çalışıyor. Arkadaşlarımı arıyorum. Ağlamaklı hepsi. Babamı arıyorum, evin camı kırıldı diyor.. Kafayı yemelik bir garip durum.. Dualar dualar.. Sonra devlet büyüklerinin umut dolu konuşmaları, düzelecek, düzelteceğiz.. Sabahı sabah ettik. Ve öğlen 2'de uçağımız var. Dönebilecek miyiz hiç emin bile değiliz. Odadan nasıl bir ifadeyle çıktık bilmiyorum ama resepsiyondaki bayan bile endişelendi. Lütfen bana gittiğinizde haber verin dedin. Benim gözlerim dolu dolu.. Herkes iyi midir acaba? Sonra haberler gelmeye başladı. Bir sürü şehit, bir sürü yaralı.. İçimiz cız etti. Sanki şimdi hemen yanı başında olsam Ankara'nın bütün yaralarını ben saracakmışım gibi bir an önce gitme isteği.. Nasıl bir duygu anlatamam. 
Biz varana kadar eve gece 12'i oldu. Ankara uçağı önce iptal oldu, sonra tekrar uçuş yapılacak dedi. Bir şekilde sağsalim döndük çok şükür. Ülkemiz korkunç bir şey atlattı gerçekten. Hala o gecenin izlerini aşağıda oyun oynarken "Füzeyi sen gördün mü?" diye birbirine soran küçücük çocuklarda görüyorum :( Ve hepiniz gibi sadece umut etmek istiyorum, her şeyin daha iyi olması ve bir daha böyle bir şey yaşamamamız için.

O gece Türkiye'de olmamama rağmen günlerdir pek normal bir psikoloji içerisinde değildim ne yazık ki. Her sabah kalkar kalkmaz haberleri açıyorum bir şey olmuş mu diye yüreğim ağzımda, sosyal medyayı takip ediyorum var mı bir şey diye. İlk kez bugün biraz normalleşme belirtileri gösterip kendi kendime dışarı çıktım. Yani kısacası sizin gibiyim, tatsız tutsuz, moralsiz.. Düzelir umuduyla daha iyi haberler bekliyorum her gün. 

Düzeleceğine canı gönülden inanmak istiyorum. Birbirimiz için bu kötü süreci kolaylaştırabiliriz diye düşünüyorum..

Biraz daha normale dönünce daha güzel şeyler paylaşırız inşallah hep beraber, kaldığımız yerden devam ederiz..

Şimdilik dikkat edin kendinize olur mu ?



  

3 yorum:

  1. Umarım canım umarım.. Güzel günler gelir inşallah..

    YanıtlaSil
  2. Cok gecmis olsun tatlim sanada, hersey gelip geciyor, tabii keske hic olmasaydi... :(

    YanıtlaSil
  3. Canım hepimize çok geçmiş olsun... Bende çok kötü anlar yaşadım, kendime zor geldim. Kendine iyi bak, sevgiler.

    YanıtlaSil